طول عمر بیماران اسکیزوفرنی یکی از نگرانی های اصلی این افراد می باشد. خوشبختانه افزایش امید به زندگی برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی با دسترسی بهتر به پزشکی و سایر خدمات بهداشت عمومی امکان‌پذیر است.

طول عمر بیماران اسکیزوفرنی می تواند موضوع پیچیده ای باشد که باعث نگرانی بسیاری از افراد شود. در حالی که اسکیزوفرنی به خودی خود لزوماً یک علت شایع مرگ نیست، افراد مبتلا به این بیماری ممکن است به طور بالقوه امید به زندگی کمتری نسبت به افراد بدون این بیماری داشته باشند.

بر اساس گزارشات موسسه ملی سلامت روان (NIMH)، میانگین طول عمر بیماران اسکیزوفرنی در ایالات متحده به ۲۸٫۵ سال کاهش یافته است که آمار قابل توجهی می باشد.

متاسفانه این آمار امید به زندگی ممکن است به شرایط سلامتی مرتبط باشد که معمولاً با این اختلال همراه است، این اختلالات شامل موارد زیر می باشد:

بیماری قلبی
دیابت
بیماری کبد
افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب شانس بیشتری برای تجربه مرگ ناشی از خودکشی نسبت به افراد بدون اسکیزوفرنی دارند. موسسه ملی سلامت روان تخمین می زند که ۴٫۹٪ از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به دلیل خودکشی می میرند.

طول عمر بیماران اسکیزوفرنی
افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب ۳٫۵ برابر بیشتر از افرادی که درگیر این بیماری نیستند در سال جان خود را از دست می دهند. اسکیزوفرنی می تواند به طور متوسط ​​۱۴٫۵ سال از طول عمر یک فرد کم کند.

تحقیقات در سال ۲۰۲۰ نشان داد که درمان به موقع، مناسب و کمک خانواده می تواند طول عمر بیماران اسکیزوفرنی تا هفت سال افزایش دهد، علاوه بر این در کیفیت زندگی آن ها نیز تاثیر زیادی دارد.

بیماران اسکیزوفرنی
مرگ بیماران اسکیزوفرنی
همان طور که گفته شد این بیماری با سایر اختلالات همراه می باشد که گاهی اوقات می تواند زندگی این افراد را به خطر بیاندازد:

بیولوژیکی: بیماری های قلبی عروقی، سرطان، دیابت، آنفولانزا، نقص های رشد عصبی
شخصی: تنهایی و انزوا، سبک زندگی ناسالم، سوء مصرف مواد
اجتماعی: مرگ تصادفی، خودکشی، استرس شدید، تروما، فقر به دلیل نرخ بیشتر بیکاری
خودکشی بیماران اسکیزوفرنی
تأثیر خودکشی را نمی توان در مورد کاهش طول عمر بیماران اسکیزوفرنی نادیده گرفت. یک مطالعه در سال ۲۰۲۱ نشان می دهد که افراد مبتلا به اسکیزوفرنی۴٫۵ برابر بیش تر احتمال دارد که خودکشی کنند.

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی با بیگانگی و طرد شدن از جامعه خود مواجه می‌شوند که احساس انزوا، ناتوانی و فقدان احساس تعلق را در آن ها دامن می‌زند.

افزایش امید به زندگی برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی
افزایش طول عمر بیماران اسکیزوفرنی شامل مداخلات زیر می باشد:

افزایش دسترسی به مراقب
آموزش پزشکی
شناسایی و مدیریت خطر قلبی عروقی
کاهش مصرف دخانیات و سوء مصرف مواد
کاهش انزوا از طریق گروه های حمایتی
دسترسی به گزینه های سبک زندگی سالم
مداخله زودهنگام
درمان هدفمند
آموزش بهتر برای عموم
ارائه برنامه های قوی تر و هدفمندتر از خودکشی برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی

منبع:کانون مشاوران ایران-طول عمر بیماران اسکیزوفرنی

اختلال شخصیت پارانوئید (PPD)

Paranoid personality disorder

اصطلاح پارانوئید به معنی مشکوک بودن، محتاط بودن و گوش به زنگ بودن نسبت به دیگران بر اساس این عقیده است که آنها قصد آسیب رساندن دارند.

مشخصات اختلال شخصیت پارانوئید
شخصیت های پارانوئید با سوء ظن های دیرپا و عدم اعتماد به مردم، غالبا افرادی مباحثه گر، بداخلاق، متعصب و اهل مبالغه هستند.

این افراد تمایل دارند گناه و سرزنش های خود را به عوامل بیرونی نسبت دهند.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید همیشه در برابر خطر یا آسیب احتمالی، حالت دفاعی دارند وهمواره دنبال تایید انتظارات خود در این باره هستند که دیگران از آنها سوء استفاده خواهند کرد که این باعث می شود حتی به دوستان و همکاران خود اصلا اعتماد نمی کنند.

آنها ممکن است همسر خود را به خیانت متهم کنند.

این افراد قادر نیستند مسئولیت اشتباهات خود را بپذیرند و در عوض، سرزنش را به دیگران فرافکنی می کنند، یعنی به جای اینکه خودشان را مقصر بدانند دیگران را عامل تمام اشتباهات می دانند و آنها را سرزنش می کنند.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید، به خاطر توهین کسی، سالها کینه ی او را به دل می گیرند و اگر دیگران از آنها انتقاد کنند، آنها را متخاصم و دشمن خود می داند.

آنها همچنین آمادگی دارند که اظهار نظر بی غرضانه و وقایع جزئی را به صورتی که معنی تهدید کننده ی نهفته دارند، سوء تعبیر کنند.

آنها نسبت به افرادی که در مقام قدرت هستند، حساس اند.

این افراد ممکن است مانند بیماران اسکیزوفرنیک دچار هذیان هایی باشند ولی هذیان این افراد ساختار یافته تر و هدف دارتر از هذیان بیمار اسکیزوفرنیک است.

بر خلاف افراد مبتلا به اسکیزوفرنی که فعالیت های شناختی مغزشان آسیب می بیند، فعالیت شناختی مغز این افراد محفوظ تر می ماند و بیمار واکنش های عاطفی و اجتماعی مناسب تری را از خود نشان می دهد.

بیماران پارانوئید بسیار خود شیفته و خودمحور هستند و فقط افکار خودشان را قبول دارند نه کسی دیگر را، حتی اگر دیگران دلیل و برهان های منطقی بیاورند بازهم این افراد، آن منطق ها را قبول ندارند و دیگران را دروغگو می پندارند.

منبع  :مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-اختلال شخصیت پارانوئید (PPD)